Konu: Uzun yıllar tahta kalan Kraliçe Victoria ve Hintli Müslüman hizmetkarı
(sonradan öğretmeni) Abdul Kerim arasındaki sıra dışı arkadaşlığın hikayesi.
Yapım: 2017 / İngiltere
Tür:
Biyografi,
Dram, Tarih
Yönetmen: Stephen Frears
Senarist: Lee Hall, Shrabani Basu
Oyuncu: Judi Dench, Ali Fazal, Tim Pigott-Smith
Yorum: 2010’da günlükleri bulunduktan
sonra varlığından haberdar olmuş tarih. Zira Kraliçe öldükten sonra onun adına
her şey yakılmış.
Filmin birkaç yerinde Abdul kraliçenin ayağını öpüyor, sanırım saygı
ifadesi olarak bir Hint geleneği. Bir yerde doktor bir adamı ve karısını
çocukları olmadığı için muayene ediyor. Muayene edilen adamda frenginin
olduğunu anlıyor, kadın ise burka giydiğinden sadece diline bakabiliyor.
Filmin sonlarına doğru bir ateş yakılıyor, bir adamın çığlığı ve karşı
koyması duyuluyor. Görevliler bir evi yağmalıyor. Birkaç sahnede insanlar
birbirlerine bağırıyorlar. Hatta öfkeli kişiler bolca argo ve küfür kullanıyor.
Bir adam hastalanıyor ve mendilinde kan görülüyor. Daha sonra bu adamın mezarı
başında dua ediliyor. Bir kadının yatağında son nefesini veriyor.
Kraliçe’nin sıkıcı ve monoton hayatına anlattığı hikayelerle,
Hindistan’da olan bitenle, sanatla, Kur’an’dan ve Mevlana’dan sözlerle renk
katıyor Abdul. Kraliçe, Abdul’un dilini, kültürünü öğrenirken bir yandan da
saray eşrafıyla baş etmek zorunda kalıyor. Hindistan İngiltere tarafından işgal
edilmişken iki kültürün kaynaşmasını, ırkçılık örneklerini, insanların ikiyüzlülüğünü,
Hintli birinin İngiltere gibi bir medeniyeti (!) nasıl gördüğü güzel şekilde anlatmış
bu yapım. 2 dalda Oscar’a aday gösterilmiş bu filmi tavsiye ederim.
Müstehcenlik: 2/10
Şiddet / Korku 2/10
Dil: 5/10
